Cambodia News Channel ចាត់ទុកSabayជាគេហទំព័រដ៏ជោគជ័យមួយ! Trackback
នេះ
ចាត់ទុកជា
បទសម្ភាសន៍គួរឱ្យរំភើបមួយប្រៀបធៀបជាមួយបទសម្ភាសន៍ដទៃទៀតដែលខ្ញុំ
ធ្លាប់មាន។
ប្រការដែលសំខាន់គឺនៅឯស្ថានីយទូរទស្សន៍ថ្មីតែខ្លាំងCambodia News
Channel CNCនោះ
ខ្ញុំក៏បានជួបជាមួយមនុស្សមួយចំនួនដែលជាអ្នកគាំទ្រsabay.com.kh។
នៅ
ពេលដែលកញ្ញា វិច្ឆិកា អ្នកអធិប្បាយដ៏ស្វាហាប់នៃកម្មវិធី Cambodia
Today សួរខ្ញុំថាតើគិតយ៉ាងណាបើគេវាយតម្លៃថា
Sabayគឺជាព័ត៌មានOnlineនាំមុខគេនៅកម្ពុជា ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា
កំពុងទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត
នឹងកំពុងស្ថិតនៅតទល់ជាមួយក្រុមជំនាញអាជីពដែលមានភាពម៉ត់ចត់
ចំពោះការវាយតម្លៃស្ថានការណ៍ជាក់ស្ដែងមុនពេលបង្កើតបទសម្ភាសន៍ជាមួយ
ស្ថាប័នផ្សព្វផ្សាយណាមួយ។
សូមថ្លែងអំណរគុណចំពោះ CNCនិងយុវវ័យខ្មែរគ្រប់ទិសទីដែលជាកម្លាំងចិត្តដ៏សំខាន់សម្រាប់ក្រុមការងារSabayយើងខ្ញុំ៕
សូមថ្លែងអំណរគុណចំពោះ CNCនិងយុវវ័យខ្មែរគ្រប់ទិសទីដែលជាកម្លាំងចិត្តដ៏សំខាន់សម្រាប់ក្រុមការងារSabayយើងខ្ញុំ៕
សូមទស្សនាកិច្ចសម្ភាសន៍ទាំងស្រុងដូចត
ថតរូបដាក់ Facebook ព្រោះចង់ល្បី? Trackback
នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ យុវវ័យមិនថា ពួកគេទៅដល់ទីណា នៅឯណា ពេលណា ឬកំពុងធ្វើអ្វីទេ តែងតែឆ្លៀតឱកាស ថតរូប
ដោយបញ្ចេញស្ទើរគ្រប់ស្តាយទាំងអស់
ដើម្បីបានរូបថតដាក់តាមបណ្ដាញសង្គម Facebook ។
តើពួកគេថតរូបដើម្បីអ្វី? តើសកម្មភាពរបស់យុវវ័យទាំងនេះ
កំពុងតែចង់ល្បីមែនទេ?
យុវជន ធី ដារ៉ូ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ បានឲ្យដឹងថា វាជាការពិតណាស់ ព្រោះទូរសព្ទងាយស្រួល ថតភ្លាម បង្ហោះបានភ្លាម ហើយពិសេសយុវវ័យដែលមានរូបសម្ផស្សស្អាតៗ ឧស្សាហ៍ថតទុក ព្រោះចង់បង្ហាញនូវអ្វីដែលគេមាន ទៅកាន់អ្នកដទៃ។ ដារ៉ូ បានបន្ថែមថា “ឲ្យតែជួបជុំគ្នា ពួកគេលើកទូរសព្ទគ្រប់ដៃមកថត ហើយខំបញ្ចេញគ្រប់កាយវិការ ធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យរូបចេញមកកាលីប” ។
យុវជន សាការី និស្សិតឆ្នាំទី៤ ជំនាញព័ត៌មានវិទ្យា នៅសាកលវិទ្យាល័យអាយអាយស៊ីនៃបច្ចេកវិទ្យា បានឲ្យដឹងស្រដៀងគ្នានឹងដារ៉ូដែរថា អ្នកខ្លះយល់ថា មកពីពួកគេបង្ហោះរូបទាំងនោះ តាម Facebook ទៅ ចេះតែទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ ដូចជា Like ឬ Comment សរសើរ ទើបចេះតែថត រហូតបែបនេះ។
សាការី បាននិយាយយ៉ាងនេះថា “មែនបង ភាគច្រើន ទៅណាក៏ខ្ញុំឃើញ ពិសេសស្រីៗថតទុករហូត បើតាមខ្ញុំដឹង គឺចង់ល្បី ចង់ឲ្យគេសរសើរ ទើបម្នាក់ៗមានអីបន្តិចក៏ថត ហើយដាក់តាមFacebook មិនចេះឆ្អែត”។
កញ្ញា ស្រីល័ក្ខ និស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យ ធនធានមនុស្ស ដែលជាអ្នកចូលចិត្ត ថតរូបនោះ បានឲ្យដឹងថា កញ្ញាចូលចិត្តខ្លាំងណាស់ ព្រោះសម័យអ៊ីនធឺណិតហើយ អ្នកដែលអាចប្រើទូរសព្ទថតរូបបាននោះ ក៏មានច្រើន ដូច្នេះអ្នកណាក៏ចង់បង្ហាញពីសម្រស់របស់ខ្លួនដែរ។
កញ្ញារូបនេះបានបន្ថែមថា “ជាក់ស្ដែងខ្ញុំនិងមិត្តភ័ក្កិ ពេលទៅណាមកណា តែងតែធ្វើស្តាយ Cute Cute ប្លែកៗ ថតដាក់តាម Facebook ដើម្បីបង្កើតមិត្តភាព ពិសេសរូបដែលបានប្រើកម្មវិធី កែសម្រួលហើយ សូម្បីតែខ្ញូំខ្លួនឯងក៏ស្រឡាញ់ដែរ ដូច្នេះហើយទើបចេះតែថតលេងជាបន្តបន្ទាប់។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា គ្រប់មនុស្សស្រីតែងតែចង់បាន ឲ្យគេសរសើរពីរូបសម្រស់របស់ខ្លួន”។
កញ្ញា ឡុង ជីជី អាយុ១៩ឆ្នាំ ដែលជាអ្នកប្រើប្រាស់ Facebook ហើយឧស្សាហ៍ថតរូបបង្ហោះដែរនោះ បានឲ្យដឹងថា ការថតរូបជាការកម្សាន្ត កែអផ្សុក និងទុកជាអនុស្សាវរីយមិនមែនចង់ល្បី ឬចង់បានការសរសើរពីអ្នកដទៃ ទើបថតរូបនោះទេ។ ជីជី បាននិយាយយ៉ាងនេះថា “ខ្ញុំចូលចិត្តថត ព្រោះថតរូបអាចជួយកែអផ្សុក អាចមើលឃើញសម្រស់ខ្លួនឯង ជំនួសការឆ្លុះកញ្ចក់ ប៉ុន្តែមិនមានបំណងចង់ល្បី ឬចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់សរសើរនោះទេ”។
ចុះអ្នកវិញ ចូលចិត្តថតរូបដើម្បីអ្វីដែរ?
អត្ថបទ៖ កង ចាន់បញ្ញា
រូបតំណាង
ខាង
ក្រោមជាមតិរបស់យុវជន៤នាក់ ដែលខ្លះថា ជាការពិត
ដើម្បីទទួលបានការគាំទ្រពីអ្នកលេង Facebook ហើយ
អ្នកខ្លះទៀតថា វាគ្រាន់តែជាការកម្សាន្ត
កែអផ្សុកបែបថ្មីតែប៉ុណ្ណោះ។យុវជន ធី ដារ៉ូ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ បានឲ្យដឹងថា វាជាការពិតណាស់ ព្រោះទូរសព្ទងាយស្រួល ថតភ្លាម បង្ហោះបានភ្លាម ហើយពិសេសយុវវ័យដែលមានរូបសម្ផស្សស្អាតៗ ឧស្សាហ៍ថតទុក ព្រោះចង់បង្ហាញនូវអ្វីដែលគេមាន ទៅកាន់អ្នកដទៃ។ ដារ៉ូ បានបន្ថែមថា “ឲ្យតែជួបជុំគ្នា ពួកគេលើកទូរសព្ទគ្រប់ដៃមកថត ហើយខំបញ្ចេញគ្រប់កាយវិការ ធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យរូបចេញមកកាលីប” ។
យុវជន សាការី និស្សិតឆ្នាំទី៤ ជំនាញព័ត៌មានវិទ្យា នៅសាកលវិទ្យាល័យអាយអាយស៊ីនៃបច្ចេកវិទ្យា បានឲ្យដឹងស្រដៀងគ្នានឹងដារ៉ូដែរថា អ្នកខ្លះយល់ថា មកពីពួកគេបង្ហោះរូបទាំងនោះ តាម Facebook ទៅ ចេះតែទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ ដូចជា Like ឬ Comment សរសើរ ទើបចេះតែថត រហូតបែបនេះ។
សាការី បាននិយាយយ៉ាងនេះថា “មែនបង ភាគច្រើន ទៅណាក៏ខ្ញុំឃើញ ពិសេសស្រីៗថតទុករហូត បើតាមខ្ញុំដឹង គឺចង់ល្បី ចង់ឲ្យគេសរសើរ ទើបម្នាក់ៗមានអីបន្តិចក៏ថត ហើយដាក់តាមFacebook មិនចេះឆ្អែត”។
កញ្ញា ស្រីល័ក្ខ និស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យ ធនធានមនុស្ស ដែលជាអ្នកចូលចិត្ត ថតរូបនោះ បានឲ្យដឹងថា កញ្ញាចូលចិត្តខ្លាំងណាស់ ព្រោះសម័យអ៊ីនធឺណិតហើយ អ្នកដែលអាចប្រើទូរសព្ទថតរូបបាននោះ ក៏មានច្រើន ដូច្នេះអ្នកណាក៏ចង់បង្ហាញពីសម្រស់របស់ខ្លួនដែរ។
កញ្ញារូបនេះបានបន្ថែមថា “ជាក់ស្ដែងខ្ញុំនិងមិត្តភ័ក្កិ ពេលទៅណាមកណា តែងតែធ្វើស្តាយ Cute Cute ប្លែកៗ ថតដាក់តាម Facebook ដើម្បីបង្កើតមិត្តភាព ពិសេសរូបដែលបានប្រើកម្មវិធី កែសម្រួលហើយ សូម្បីតែខ្ញូំខ្លួនឯងក៏ស្រឡាញ់ដែរ ដូច្នេះហើយទើបចេះតែថតលេងជាបន្តបន្ទាប់។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា គ្រប់មនុស្សស្រីតែងតែចង់បាន ឲ្យគេសរសើរពីរូបសម្រស់របស់ខ្លួន”។
កញ្ញា ឡុង ជីជី អាយុ១៩ឆ្នាំ ដែលជាអ្នកប្រើប្រាស់ Facebook ហើយឧស្សាហ៍ថតរូបបង្ហោះដែរនោះ បានឲ្យដឹងថា ការថតរូបជាការកម្សាន្ត កែអផ្សុក និងទុកជាអនុស្សាវរីយមិនមែនចង់ល្បី ឬចង់បានការសរសើរពីអ្នកដទៃ ទើបថតរូបនោះទេ។ ជីជី បាននិយាយយ៉ាងនេះថា “ខ្ញុំចូលចិត្តថត ព្រោះថតរូបអាចជួយកែអផ្សុក អាចមើលឃើញសម្រស់ខ្លួនឯង ជំនួសការឆ្លុះកញ្ចក់ ប៉ុន្តែមិនមានបំណងចង់ល្បី ឬចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់សរសើរនោះទេ”។
ចុះអ្នកវិញ ចូលចិត្តថតរូបដើម្បីអ្វីដែរ?
អត្ថបទ៖ កង ចាន់បញ្ញា
សេវាបង់រំលស់ថ្លៃសិក្សា កូនអ្នកក្រមិនអស់សង្ឃឹមទៀតទេ Trackback
នា
ពេលកន្លងមក ធ្លាប់មានតែសេវាធានារ៉ាប់រងលើការទិញរម្លស់
អចលនទ្រព្យដូចជា រថយន្ត ម៉ូតូ ទូរសព្ទជាដើម តែឥឡូវនេះ
មានសេវាបង់រម្លស់ថ្លៃសិក្សាហើយ។
សាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន បានផ្ដល់សេវាបង់រម្លស់ថ្លៃសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ហើយអ្វីដែលជាចំណុចពិសេសនៃសេវាកម្មនេះ គឺមានផ្ដល់ជូនតែសិស្សក្រីក្រ ខ្វះលទ្ធភាពតែប៉ុណ្ណោះ។
Sabay៖ ជម្រាបសួរ! តើអ្វីទៅជាសេវា Student loan?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន ៖ Student loan ជាសេវាផ្ដល់ប្រាក់កម្ចីដល់និស្សិតក្រីក្រ សម្រាប់បង់ថ្លៃសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ នៅសាកលវិទ្យាល័យ រយៈ ពេល៤ឆ្នាំ រហូតដល់ចប់កម្មវិធីសិក្សា ដែលទំហំទឹកប្រាក់ស្មើនឹង ១៦៨០ ដុល្លារ។ សាកលវិទ្យាល័យបានផ្ដល់សេវាប្រាក់កម្ចីនេះ ជូននិស្សិតចំនួន ៣០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
Sabay៖ សេវា Student loan នេះបានបង្កើតនៅឆ្នាំណា និងក្នុងគោលបំណងអ្វីដែរ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន ៖ សេវាកម្ម នេះបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ២០១០ ក្នុងគោលបំណងជួយដល់និស្សិតក្រីក្រខ្វះលទ្ធភាព បង់ថ្លៃសិក្សា ឲ្យទទួលបានឱកាសសិក្សា ដោយប្រើប្រាស់កម្ចីគ្មានការប្រាក់។
មូលហេតុ ម្យ៉ាងទៀតដែលនាំឲ្យឈានដល់ការបង្កើតសេវាកម្ចីនេះ គឺមកពីរូបខ្ញុំផ្ទាល់ កាលពីអតីតកាល ជាកូនអ្នកក្រីក្រ ធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ខ្វះលទ្ធភាពសិក្សា ដូច្នេះខ្ញុំយល់ឃើញថា មិនគួរបណ្ដោយឲ្យធនធានមនុស្សវ័យក្មេង ដែលមានសក្ដានុពល បែរជាបាត់បង់ឱកាសអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាព ខូចអនាគត ដោយសារតែបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុនោះទេ។
Sabay៖ តើលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះ ដើម្បីឈានដល់ការទទួលបានប្រាក់កម្ចីនេះ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ងាយស្រួលបំផុត គឺឲ្យតែជាសិស្សដែលទើបប្រឡងជាប់បាក់ឌុប មាននិទ្ទេសចាប់ពី D ឡើងលើ ហើយមានស្ថានភាពជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រពិតប្រាកដ ដោយមានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ពីអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានដែលគាត់រស់នៅ និងមិនប្រើប្រាស់ឯកសារខុសប្រក្រតី គឺសាកលវិទ្យាល័យមានគណៈកម្មការវាយតម្លៃ ចុះដល់មូលដ្ឋានសិស្សនោះតែម្ដង។
Sabay៖ តើការបង់រម្លស់ ត្រលប់មកវិញយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ដើម្បីឲ្យងាយយល់ ដំបូងត្រូវដឹងពីតម្លៃនៃការសិក្សារសិន ១ឆ្នាំនិស្សិតត្រូវបង់តម្លៃ៤២០ដុល្លារ សរុបរយៈពេល ៤ឆ្នាំ ស្មើនឹង ១៦៨០ដុល្លារ ។ នៅរយៈពេលសិក្សារ៤ឆ្នាំនេះ សាកលវិទ្យាល័យមិនបានកំណត់ ចំនួនប្រាក់បង់រម្លស់ប្រចាំខែដល់និស្សិតទេ មានន័យថា ក្នុងអំឡុងពេលនេះ និស្សិតចង់បង់ប្រាក់ខ្លះ អាចបង់បានតាមលទ្ធភាព។ ក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រហើយ អ្នកដែលបង់បានខ្លះ សាលានឹងយកតម្លៃសរុបរយៈពេលឆ្នាំស្មើនឹង១៦៨០ដុល្លារ ដកចំនួនទឹកប្រាក់ដែលគាត់បានបង់រម្លស់កន្លងមក។ ពេលទើបបញ្ចប់ភ្លាម បើគាត់មានលុយបង់ទាំងអស់ភ្លែត គាត់ពុំត្រូវបង់ការប្រាក់អ្វីទេ។ ប៉ុន្តែបើគាត់ជ្រើសបង់នៅពេលណាដែលគាត់មាន សាលានឹងគិតការប្រាក់ស្មើនឹង 0.5 (កន្លះ) ភាគរយក្នុង១ខែ ឬ៦ភាគរយក្នុងឆ្នាំ។
Sabay៖ បើរៀនចប់ហើយ ពួកគាត់រកការងារធ្វើមិនបាន គ្មានលទ្ធភាពសង តើសាកលវិទ្យាល័យនឹងចាត់វិធានការយ៉ាងណា?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ក្នុងលក្ខខណ្ឌ បើសិនជានិស្សិតរៀនចប់ហើយ តែពួកគេមិនទាន់រកការងារធ្វើបាន គ្មានលទ្ធភាពសងរម្លស់ ការប្រាក់នៅតែគុណជាបន្តបន្ទាប់ ប៉ុន្តែសម្រាប់សាកលវិទ្យាល័យមិនមានវិធានការណា ដើម្បីបង្ខំឲ្យសងនោះទេ។
ចំណុចមួយទៀត សម្រាប់សាកលវិទ្យាល័យ ពួកគាត់គឺជាមនុស្សដែលនៅក្នុងអាទិភាព ទទួលបានការងារពីសាកលវិទ្យាល័យវិញ ក៏ដូចជាក្រុមហ៊ុនដៃគូ ដែលចង់បានបុគ្គលិក សាកលវិទ្យាល័យនឹងជំរុញពួកគាត់ភ្លាម ដូច្នេះបញ្ហាដែលថាគ្មានលទ្ធភាពសង គឺភាគរយតិចខ្លាំងណាស់។
Sabay៖ តើការបង្កើតឡើងនូវសេវានេះ នឹងជួយអ្វីខ្លះយុវជនខ្មែរ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ នេះ ជាគម្រោងសាកល្បងនៅឡើយ បើសិនជាគម្រោងមួយនេះជោគជ័យ នាពេលអនាគត ខ្ញុំនឹងជួយជំរុញឲ្យសាកលវិទ្យាល័យដទៃទៀត អនុវត្តគម្រោងនេះ ធ្វើការផ្ដល់កម្ចីបែបនេះកាន់តែច្រើន។ បើសិនជាសាកលវិទ្យាល័យមួយអាចផ្ដល់បាន៣០០នាក់ ចុះបើសាកលវិទ្យាល័យ៤០ស្មើប៉ុន្មាន។ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា គម្រោងនឹងរីកធំឡើងជួយបង្កើតឱកាសកាន់តែច្រើន ដល់យុវជនខ្មែរ ។
ចំពោះ គម្រោង Student loan មកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ សាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន ទទួលបាននិស្សិតជាង៥០នាក់ហើយ។ គម្រោងថ្មី នឹងចាប់ផ្ដើមផ្ដល់ជូនសិស្សក្រីក្រនៅក្រោយពេលប្រកាសពេលប្រឡង បាក់ឌុបរួច ដូច្នេះនិស្សិតអាចទាក់ទងមកសាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើនដើម្បីទទួលបាន សេវាកម្មនេះ៕
អត្ថបទ៖ កង ចាន់បញ្ញា
សាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន បានផ្ដល់សេវាបង់រម្លស់ថ្លៃសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ហើយអ្វីដែលជាចំណុចពិសេសនៃសេវាកម្មនេះ គឺមានផ្ដល់ជូនតែសិស្សក្រីក្រ ខ្វះលទ្ធភាពតែប៉ុណ្ណោះ។
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន សាកលវិទ្យាធិការ នៃសាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន
ខាង
ក្រោមនេះ ជាកិច្ចសម្ភាសន៍ របស់អ្នកយកព័ត៌មាន Sabay ជាមួយ ឯកឧត្ដម
តែ ឡូរិន សាកលវិទ្យាធិការ នៃសាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន
ជុំវិញសេវាបង់រម្លស់ ឈ្មោះថា Student loan ។Sabay៖ ជម្រាបសួរ! តើអ្វីទៅជាសេវា Student loan?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន ៖ Student loan ជាសេវាផ្ដល់ប្រាក់កម្ចីដល់និស្សិតក្រីក្រ សម្រាប់បង់ថ្លៃសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ នៅសាកលវិទ្យាល័យ រយៈ ពេល៤ឆ្នាំ រហូតដល់ចប់កម្មវិធីសិក្សា ដែលទំហំទឹកប្រាក់ស្មើនឹង ១៦៨០ ដុល្លារ។ សាកលវិទ្យាល័យបានផ្ដល់សេវាប្រាក់កម្ចីនេះ ជូននិស្សិតចំនួន ៣០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
Sabay៖ សេវា Student loan នេះបានបង្កើតនៅឆ្នាំណា និងក្នុងគោលបំណងអ្វីដែរ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន ៖ សេវាកម្ម នេះបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ២០១០ ក្នុងគោលបំណងជួយដល់និស្សិតក្រីក្រខ្វះលទ្ធភាព បង់ថ្លៃសិក្សា ឲ្យទទួលបានឱកាសសិក្សា ដោយប្រើប្រាស់កម្ចីគ្មានការប្រាក់។
មូលហេតុ ម្យ៉ាងទៀតដែលនាំឲ្យឈានដល់ការបង្កើតសេវាកម្ចីនេះ គឺមកពីរូបខ្ញុំផ្ទាល់ កាលពីអតីតកាល ជាកូនអ្នកក្រីក្រ ធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ខ្វះលទ្ធភាពសិក្សា ដូច្នេះខ្ញុំយល់ឃើញថា មិនគួរបណ្ដោយឲ្យធនធានមនុស្សវ័យក្មេង ដែលមានសក្ដានុពល បែរជាបាត់បង់ឱកាសអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាព ខូចអនាគត ដោយសារតែបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុនោះទេ។
Sabay៖ តើលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះ ដើម្បីឈានដល់ការទទួលបានប្រាក់កម្ចីនេះ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ងាយស្រួលបំផុត គឺឲ្យតែជាសិស្សដែលទើបប្រឡងជាប់បាក់ឌុប មាននិទ្ទេសចាប់ពី D ឡើងលើ ហើយមានស្ថានភាពជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រពិតប្រាកដ ដោយមានការបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ពីអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានដែលគាត់រស់នៅ និងមិនប្រើប្រាស់ឯកសារខុសប្រក្រតី គឺសាកលវិទ្យាល័យមានគណៈកម្មការវាយតម្លៃ ចុះដល់មូលដ្ឋានសិស្សនោះតែម្ដង។
Sabay៖ តើការបង់រម្លស់ ត្រលប់មកវិញយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ដើម្បីឲ្យងាយយល់ ដំបូងត្រូវដឹងពីតម្លៃនៃការសិក្សារសិន ១ឆ្នាំនិស្សិតត្រូវបង់តម្លៃ៤២០ដុល្លារ សរុបរយៈពេល ៤ឆ្នាំ ស្មើនឹង ១៦៨០ដុល្លារ ។ នៅរយៈពេលសិក្សារ៤ឆ្នាំនេះ សាកលវិទ្យាល័យមិនបានកំណត់ ចំនួនប្រាក់បង់រម្លស់ប្រចាំខែដល់និស្សិតទេ មានន័យថា ក្នុងអំឡុងពេលនេះ និស្សិតចង់បង់ប្រាក់ខ្លះ អាចបង់បានតាមលទ្ធភាព។ ក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រហើយ អ្នកដែលបង់បានខ្លះ សាលានឹងយកតម្លៃសរុបរយៈពេលឆ្នាំស្មើនឹង១៦៨០ដុល្លារ ដកចំនួនទឹកប្រាក់ដែលគាត់បានបង់រម្លស់កន្លងមក។ ពេលទើបបញ្ចប់ភ្លាម បើគាត់មានលុយបង់ទាំងអស់ភ្លែត គាត់ពុំត្រូវបង់ការប្រាក់អ្វីទេ។ ប៉ុន្តែបើគាត់ជ្រើសបង់នៅពេលណាដែលគាត់មាន សាលានឹងគិតការប្រាក់ស្មើនឹង 0.5 (កន្លះ) ភាគរយក្នុង១ខែ ឬ៦ភាគរយក្នុងឆ្នាំ។
Sabay៖ បើរៀនចប់ហើយ ពួកគាត់រកការងារធ្វើមិនបាន គ្មានលទ្ធភាពសង តើសាកលវិទ្យាល័យនឹងចាត់វិធានការយ៉ាងណា?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ ក្នុងលក្ខខណ្ឌ បើសិនជានិស្សិតរៀនចប់ហើយ តែពួកគេមិនទាន់រកការងារធ្វើបាន គ្មានលទ្ធភាពសងរម្លស់ ការប្រាក់នៅតែគុណជាបន្តបន្ទាប់ ប៉ុន្តែសម្រាប់សាកលវិទ្យាល័យមិនមានវិធានការណា ដើម្បីបង្ខំឲ្យសងនោះទេ។
ចំណុចមួយទៀត សម្រាប់សាកលវិទ្យាល័យ ពួកគាត់គឺជាមនុស្សដែលនៅក្នុងអាទិភាព ទទួលបានការងារពីសាកលវិទ្យាល័យវិញ ក៏ដូចជាក្រុមហ៊ុនដៃគូ ដែលចង់បានបុគ្គលិក សាកលវិទ្យាល័យនឹងជំរុញពួកគាត់ភ្លាម ដូច្នេះបញ្ហាដែលថាគ្មានលទ្ធភាពសង គឺភាគរយតិចខ្លាំងណាស់។
Sabay៖ តើការបង្កើតឡើងនូវសេវានេះ នឹងជួយអ្វីខ្លះយុវជនខ្មែរ?
ឯកឧត្ដម តែ ឡូរិន៖ នេះ ជាគម្រោងសាកល្បងនៅឡើយ បើសិនជាគម្រោងមួយនេះជោគជ័យ នាពេលអនាគត ខ្ញុំនឹងជួយជំរុញឲ្យសាកលវិទ្យាល័យដទៃទៀត អនុវត្តគម្រោងនេះ ធ្វើការផ្ដល់កម្ចីបែបនេះកាន់តែច្រើន។ បើសិនជាសាកលវិទ្យាល័យមួយអាចផ្ដល់បាន៣០០នាក់ ចុះបើសាកលវិទ្យាល័យ៤០ស្មើប៉ុន្មាន។ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា គម្រោងនឹងរីកធំឡើងជួយបង្កើតឱកាសកាន់តែច្រើន ដល់យុវជនខ្មែរ ។
ចំពោះ គម្រោង Student loan មកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ សាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើន ទទួលបាននិស្សិតជាង៥០នាក់ហើយ។ គម្រោងថ្មី នឹងចាប់ផ្ដើមផ្ដល់ជូនសិស្សក្រីក្រនៅក្រោយពេលប្រកាសពេលប្រឡង បាក់ឌុបរួច ដូច្នេះនិស្សិតអាចទាក់ទងមកសាកលវិទ្យាល័យវេស្ទើនដើម្បីទទួលបាន សេវាកម្មនេះ៕
អត្ថបទ៖ កង ចាន់បញ្ញា
ពលករកម្ពុជានៅក្រៅប្រទេសផ្ញើលុយមកស្រុក ២៥៦លានដុល្លារឆ្នាំ២០១២ Trackback
យោងតាមរបាយការណ៍ដែលចេញផ្សាយដោយអង្គការអន្តរជាតិសម្រាប់ការ
អភិវឌ្ឍកសិកម្ម (IFAD)និងធនាគារពិភពលោក កាលពីថ្ងៃចន្ទ
ដោយដាក់ឈ្មោះថា Sending Money Home to Asia បានឲ្យដឹងថា ពលករកម្ពុជាដែល
បម្រើការងារនៅក្រៅប្រទេសបានផ្ញើលុយ (Remittance)
មកគ្រួសារនៅកម្ពុជាប្រមាណ ២៥៦លានដុល្លារ ស្មើនឹង ១,៨%
នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបកាលពីឆ្នាំ២០១២។
នៅក្នុងរបាយការណ៍ដដែលនោះ បានបញ្ជាក់ទៀតថា
ពលករនៅប្រទេសក្នុងទ្វីបអាស៊ីរកចំណូលបានប្រហែល
២៦០ពាន់លានដុល្លារសម្រាប់គ្រួសាររបស់គេ
ក៏ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវខាតបង់លើថ្លៃសេវាកម្មហិរញ្ញវត្ថុ
(ផ្ទេរលុយ)
ដោយសារតែនៅតំបន់ឆ្ងាយពីទីក្រុងមិនសូវមានសេវាកម្ម
ហិរញ្ញវត្ថុ (ធនាគារ) និងមានការកំណត់ថ្លៃសេវាខ្ពស់។
ជាក់ស្ដែង សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ចំពោះ ថ្លៃសេវាផ្ញើពីក្រៅប្រទេសមកក្នុងស្រុកគិតជាមធ្យមប្រមាណ ៥,៥៩ ភាគរយនៃចំនួនលុយសរុបដែលពលករផ្ញើមក។ ចំនួននេះគឺទាបជាងបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនទៀតដូចជា ស្រីលង្កា ឥណ្ឌា នេប៉ាល់ ប៉ាគីស្ថាន និងបង់ក្លាដេសជាដើម។
ទោះជា យ៉ាងនេះក្ដី របាយការណ៍ដដែលនោះក៏បានឲ្យដឹងដែរថា ពលរដ្ឋកម្ពុជាបានប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់គ្រឹះស្ថានមីក្រូ ហិរញ្ញវត្ថុច្រើនជាងគេនៅក្នុងតំបន់ តែចំពោះតម្លៃផ្ញើលុយចូលក្នុងប្រទេសវិញហាក់នៅខ្ពស់នៅ ឡើយ ពោលគឺក្នុងអត្រា ១០%។
ជាក់ស្ដែង សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ចំពោះ ថ្លៃសេវាផ្ញើពីក្រៅប្រទេសមកក្នុងស្រុកគិតជាមធ្យមប្រមាណ ៥,៥៩ ភាគរយនៃចំនួនលុយសរុបដែលពលករផ្ញើមក។ ចំនួននេះគឺទាបជាងបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនទៀតដូចជា ស្រីលង្កា ឥណ្ឌា នេប៉ាល់ ប៉ាគីស្ថាន និងបង់ក្លាដេសជាដើម។
ទោះជា យ៉ាងនេះក្ដី របាយការណ៍ដដែលនោះក៏បានឲ្យដឹងដែរថា ពលរដ្ឋកម្ពុជាបានប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់គ្រឹះស្ថានមីក្រូ ហិរញ្ញវត្ថុច្រើនជាងគេនៅក្នុងតំបន់ តែចំពោះតម្លៃផ្ញើលុយចូលក្នុងប្រទេសវិញហាក់នៅខ្ពស់នៅ ឡើយ ពោលគឺក្នុងអត្រា ១០%។
លោក យ៉ា ណាវុធ ប្រធានអង្គការខារ៉ាមកម្ពុជា
ដែលធ្វើការទាក់ទិននឹងការបញ្ជូនពលករទៅក្រៅប្រទេស
បានលើកឡើងដែរថា
ក្រៅតែពីពលករផ្ញើលុយមកក្នុងស្រុកតាមប្រព័ន្ធធនាគារ
ក៏នៅមានរូបភាពមិនផ្លូវការមួយចំនួនទៀតដែរ ដូចជា
ការផ្ញើតាមក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករ និងផ្ញើតាមមេខ្យល់។
បញ្ហានេះច្រើនកើតមានចំពោះពលករដែលទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ
ហើយថ្លៃសេវាកម្មវិញមិនថោកនោះទេ។
មន្ត្រីក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ លោក ញែម
គឹមហួយ ធ្លាប់ថ្លែងប្រាប់បណ្ដាញសារព័ត៌មានក្នុងស្រុកមួយថា
បើគិតជាមធ្យមពលករទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃទទួលបានប្រាក់
បៀវត្សក្នុង១ខែប្រហែល ២០០ដុល្លារអាមេរិក និងនៅប្រទេសកូរ៉េ
និងជប៉ុន បានប្រហែល ១០០០ដុល្លារអាមេរិក។
ក្រសួងកាងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈបានឲ្យដឹងទៀតថា
ពលករកម្ពុជាស្របច្បាប់ ដែលចេញទៅបម្រើការងារក្នុងប្រទេសថៃ
កូរ៉េខាងត្បូង ម៉ាឡេស៊ី និងជប៉ុន ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ កន្លងទៅមានចំនួន
៣៤ ៨០៤ នាក់ កើនឡើងប្រមាណ ៣៣ ភាគរយ បើធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១១
មានចំនួន ២៦២១៩ នាក់៕
អត្ថបទ៖ សេង ណារិទ្ធតំបន់អូខ្វាវ ខេត្តមណ្ឌលគិរីមានមាសជាង៣០តោន Trackback
នាយកគ្រប់គ្រង ក្រុមហ៊ុន Renaissance Minerals របស់អូស្ត្រាលី
ប្រចាំនៅកម្ពុជា លោក Justin Tremain
បានប្រកាសកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ថា នៅតំបន់រ៉ែមាសអូខ្វាវ
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ត្រូវគេប៉ាន់ប្រមាណថា មានមាសជាង ១,២
លានអោន គឺជាង៣០ តោន (១ អោន = ២៨,៣៥០ក្រាម) នៅតំបន់នោះ។
ថ្លែងនៅក្នុងជំនួបជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង ឧស្សាហកម្ម រ៉ែ និងថាមពល លោក Justin Tremain បានលើកឡើងថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកបានរុករក និងបានវាយតម្លៃថា តំបន់នោះនឹងមានរ៉ែមាសជាង ១,២ លានអោន លើសពីការវាយតម្លៃកាលពីឆ្នាំ២០១១ ដែលកាលនោះថា មានត្រឹមតែ ៧២០ ០០០អោនប៉ុណ្ណោះ។
នាយកគ្រប់គ្រងរូបនេះ បានលើកឡើងទៀតថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកបានវិនិយោគប្រមាណ ២២ លាន ៥ សែនដុល្លារអាមេរិក ទៅលើការរុករកនោះ ហើយក្រុមហ៊ុននឹងបន្តសិក្សាបន្ថែមទៀតនៅថ្ងៃអនាគត។
ក្រៅតែពីគម្រោងរុករកមាស នៅក្នុង ខេត្តមណ្ឌលគិរី ក្រុមហ៊ុនរបស់ប្រទេសអូស្ត្រាលីមួយនេះ ក៏បានរុករករ៉ែមាសនៅតំបន់ផ្សេងគ្នាពីរកន្លែងទៀតដែរ គឺនៅ អូរឈូង ស្រុក កែវសីមា ភាគឦសាននៃខេត្តមណ្ឌលគិរី និង តំបន់ពាមលោក ស្រុក ទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ គម្រោងទាំងពីរនេះ បានចំណាយអស់ទឹកប្រាក់ប្រមាណ ១៨,៥លានដុល្លារអាមេរិក តែពុំបានហុចផលផ្លែផ្កាអ្វីនោះទេ។
ក្រុម ហ៊ុន Renaissance Minerals របស់អូស្ត្រាលី បានទិញទ្រព្យសម្បត្តិ ក្រុមហ៊ុន OZ Minerals ដែលជាក្រុមហ៊ុនរុករករ៉ែមាសធំជាងគេមួយមកវិនិយោគនៅកម្ពុជា ឆ្នាំ២០១០ ក្នុងតម្លៃ ១៩,២លានដុល្លារ កាលពីខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១២ ក្រោយពីក្រុមហ៊ុននេះ។
កាលពីឆ្នាំ២០១០ មានក្រុមហ៊ុនចំនួន ៦០ដែលទទួលបានច្បាប់អនុញ្ញាតរុករករ៉ែនៅកម្ពុជា៕
អត្ថបទ៖ សេង ណារិទ្ធ
ថ្លែងនៅក្នុងជំនួបជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង ឧស្សាហកម្ម រ៉ែ និងថាមពល លោក Justin Tremain បានលើកឡើងថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកបានរុករក និងបានវាយតម្លៃថា តំបន់នោះនឹងមានរ៉ែមាសជាង ១,២ លានអោន លើសពីការវាយតម្លៃកាលពីឆ្នាំ២០១១ ដែលកាលនោះថា មានត្រឹមតែ ៧២០ ០០០អោនប៉ុណ្ណោះ។
នាយកគ្រប់គ្រងរូបនេះ បានលើកឡើងទៀតថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកបានវិនិយោគប្រមាណ ២២ លាន ៥ សែនដុល្លារអាមេរិក ទៅលើការរុករកនោះ ហើយក្រុមហ៊ុននឹងបន្តសិក្សាបន្ថែមទៀតនៅថ្ងៃអនាគត។
ក្រៅតែពីគម្រោងរុករកមាស នៅក្នុង ខេត្តមណ្ឌលគិរី ក្រុមហ៊ុនរបស់ប្រទេសអូស្ត្រាលីមួយនេះ ក៏បានរុករករ៉ែមាសនៅតំបន់ផ្សេងគ្នាពីរកន្លែងទៀតដែរ គឺនៅ អូរឈូង ស្រុក កែវសីមា ភាគឦសាននៃខេត្តមណ្ឌលគិរី និង តំបន់ពាមលោក ស្រុក ទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ គម្រោងទាំងពីរនេះ បានចំណាយអស់ទឹកប្រាក់ប្រមាណ ១៨,៥លានដុល្លារអាមេរិក តែពុំបានហុចផលផ្លែផ្កាអ្វីនោះទេ។
ក្រុម ហ៊ុន Renaissance Minerals របស់អូស្ត្រាលី បានទិញទ្រព្យសម្បត្តិ ក្រុមហ៊ុន OZ Minerals ដែលជាក្រុមហ៊ុនរុករករ៉ែមាសធំជាងគេមួយមកវិនិយោគនៅកម្ពុជា ឆ្នាំ២០១០ ក្នុងតម្លៃ ១៩,២លានដុល្លារ កាលពីខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១២ ក្រោយពីក្រុមហ៊ុននេះ។
កាលពីឆ្នាំ២០១០ មានក្រុមហ៊ុនចំនួន ៦០ដែលទទួលបានច្បាប់អនុញ្ញាតរុករករ៉ែនៅកម្ពុជា៕
អត្ថបទ៖ សេង ណារិទ្ធ
ការនាំចេញកៅស៊ូកម្ពុជាឆ្នាំ ២០១២កើនឡើង ខណៈចំណូលធ្លាក់ចុះ Trackback
ការនាំចេញកៅស៊ូរបស់កម្ពុជាបាន
កើនឡើង ១៧ ភាគរយ ប៉ុន្តែចំណូលបានធ្លាក់ចុះ ២១ ភាគរយ
បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ ២០១១ ដែលកត្តានេះគឺ
បណ្ដាលមកពីតម្លៃកៅស៊ូក្នុងទីផ្សារអន្តរជាតិមានការធ្លាក់ចុះ។
នេះបើយោងតាមស្ថិតិរបស់រដ្ឋាភិបាលបញ្ចេញកាលពីថ្ងៃសុក្រ។
កម្ពុជាបាននាំចេញកៅស៊ូ ៥៤ ៥៣០ តោន កាលពីឆ្នាំ ២០១២
កើនពីចំនួន ៤៦ ៧៣០ តោនក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ខណៈចំណូលបានត្រឹម ១៥៨
លានដុល្លារ ទាបជាងឆ្នាំ ២០១១ ដែលទទួលបាន ២០១ លានដុល្លារ។
នេះជាការបង្ហាញក្នុងរបាយការណ៍របស់មន្ត្រីកាំកុងត្រូល។
តម្លៃកៅស៊ូល្អបំផុតក្នុងមួយតោនគឺ ៣៣១០ ដុល្លារ ធ្លាក់ចុះ ៩
ភាគរយពីតម្លៃឆ្នាំ ២០១១ គឺ ៣៦៤៨ ដុល្លារក្នុងមួយតោន។
នេះបើតាមតារាងតម្លៃជ័រកៅស៊ូអន្តរជាតិ។
កៅស៊ូ
របស់កម្ពុជាភាគច្រើនត្រូវបាននាំចេញទៅកាន់ប្រទេស ម៉ាឡេស៊ី
វៀតណាម និងចិន។ ដំណាំកៅស៊ូ ជាដំណាំអាទិភាពរបស់កម្ពុជា
បន្ទាប់ពីដំណាំស្រូវ។
គិតត្រឹមបច្ចុប្បន្នកម្ពុជាមានផ្ទៃដីដាំកៅស៊ូទំហំ ២៥៧ ៦៧០ ហិតា
ដែលភាគច្រើនជាកៅស៊ូក្មេងមិនទាន់អាចចៀរយកជ័របាន។
នេះជាការបញ្ជាក់ការិយាល័យកៅស៊ូ នៃក្រសួងកសិកម្ម។
តាមការវាយតម្លៃ កម្ពុជាអាចផលិតជ័រកៅស៊ូបាន
៣សែនតោនក្នុងឆ្នាំ ២០២០៕
0 comments:
Post a Comment